Langst dienende first lady klaar voor afscheid
Woensdag 7 April 2010
Paramaribo - Het is nu al duidelijk dat president Ronald Venetiaan niet voor een vierde ambtstermijn gaat. De langst dienende first lady van Suriname, Liesbeth Venetiaan-Vanenburg, is ook bereid afscheid te nemen. Ze heeft haar tijd als zeer prettig ervaren, “maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Genoeg is genoeg."
Een onvergetelijk en bijzonder hoogtepunt was de ontmoeting met paus Benedictus XVI. Venetiaan-Vanenburg is rooms-katholiek en heeft in totaal 15 jaren gediend als first lady; tien daarvan onafgebroken. “Ik heb deze periode als zeer prettig ervaren en ik heb geprobeerd er het beste van te maken. Er is veel op me afgekomen.”
De presidentsvrouw is van huis uit maatschappelijk werkster en daarom denkt ze ook dat het voor de gemeenschap veel makkelijker was om haar te bereiken. Nood van mensen in alle gradaties heeft zich bij haar aangediend en ze heeft het tot haar werk gemaakt om zoveel mogelijk hulp te bieden. Het is haar niet altijd gelukt om oplossing te brengen in bepaalde noodgevallen of problemen. Zo heeft ze een gezin dat dakloos is geworden door brand niet kunnen helpen aan een gedegen onderkomen.
Ze heeft wel in eerste levensbehoeften en andere producten kunnen voorzien. Naast de ontmoeting met de paus was een ander hoogtepunt de eerste periode Venetiaan, waar ze de inauguratie van haar man heel bijzonder vond. “Ik had toen de nodige zenuwen mee. Ik had nooit gedacht dat mijn man president zou worden. Het lag ook helemaal niet in mijn verwachtingspatroon. Ondanks dit alles bleef ik op beide benen staan en heb getracht er het best van te maken.”
Er waren ook andere hoogtepunten, zowel in binnen- als buitenland. “Als first lady ga je naar meetings waar je veel contacten maakt.” Ze heeft daarbij zoveel mogelijk getracht Suriname positief uit te dragen. Dit heeft zelfs geresulteerd in een bewustwordingsproject voor marron-, inheemse en plattelandsvrouwen. Minder mooi vindt ze het dat, terwijl ze ziet hoe haar man “zich kapot werkt voor dit land er mensen zij die negatief praten en ondoordachte kritiek leveren op het werk”.
Op gegeven moment luisterde ze dan ook niet meer naar de negativiteit en roddels. “Ik wilde ook niet alles weten. Ondanks alles bleef in mijn man motiveren.” Het gezin heeft ook altijd voorrang gehad, echter prijst ze zich gelukkig dat zij reeds opgeschoten kinderen heeft. “Anders zou het zijn als ze nog kind in huis waren. Nu vragen de kleinkinderen wel aandacht, echter is dat een anders soort aandacht.” Ze wacht ook het moment af wanneer haar man weer rustig thuis zit, “op zijn gitaar speelt en leuke verhalen en gedichten aan ons voorhoudt”.
Plaats uw reactie