Vrouw tot bloedens toe mishandeld bij beroving
Dinsdag 4 Oktober 2011
Paramaribo - ‘Het veiligheidsgevoel is nul komma nul in het land’
De familie Khoen Khoen – Badai te Bakapasi, Meerzorg, is het zoveelste slachtoffer van een brute roofoverval. De beroving vond precies een week geleden plaats en er is vanuit de politieorganisatie helemaal geen ruchtbaarheid gegeven aan de zaak. Ofschoon de familie, waarvan de heer des huizes verlamd is en in een rolstoel zit, ernstig getraumatiseerd is door het hele gebeuren, heeft zij de parlementariër Sheilindra Girjasing gevraagd om haar verhaal kenbaar te maken aan de gemeenschap.
Girjasing schakelde Dagblad Suriname in en de krant sprak met Sitlakoemarie Badai. De littekens op het voorhoofd, nek en arm van de vrouw des huizes spreken boekdelen. Zij is bewerkt met een mes. Daarnaast heeft zij klappen en slagen moeten incasseren. Sitlakoemarie Badai vertelt dat zij op die bewuste avond heel diep sliep. De vrouw had op die dag een vakantieoord bezocht met familie en was dus erg moe. Ze werd wakker van een hele harde slag op het voorhoofd. Van de slag raakte zij voor korte tijd bewusteloos. Toen zij bij haar positieven kwam, zag ze twee gemaskerde mannen voor haar staan. ‘Ze spraken alleen Sranantongo. De een was langer dan de andere. De lange man had een rasta haardracht. Toen ze zagen dat ik mijn ogen opende, grepen ze mij bij mijn haren en sleepten mij in de woonkamer.’ Zij werd gewaarschuwd dat indien zij om hulp zou schreeuwen, ze haar zouden neersteken. De mannen toonden haar het mes. ‘Ik beefde over mijn hele lichaam’, vertelt de vrouw. ‘Ik hield ze keer op keer voor geen geld in huis te hebben en dat mijn man verlamd is. Ik wees ze de rolstoel van mijn man.’ Volgens Badai kreeg zij weer een harde klap in het gezicht waardoor zij kwam te vallen op het bed in de woonkamer. Een van de mannen greep haar weer bij haar haren en liet haar op het bed zitten. Van de man moest zij haar oorbellen weghalen en in zijn hand zetten, wat zij ook deed. De rovers bleven naar geld vragen waarbij een van de mannen plotseling een mes trok en tegen haar nek plaatste. ‘Hij drukte steeds harder met het mes. Het leek alsof hij het mes in mijn nek wilde steken.’ Ze voelde weer een harde slag in het gezicht. ‘Toen ik ze hierna zei dat ik geld heb in de lade van mijn klerenkast lieten ze me los.’ Volgens Sitlakoemarie gingen de mannen in de slaapkamer en kwamen terug met de lade. ‘Ik deed alsof ik flauw was gevallen.’ De mannen lieten haar met rust en haalden de woonkamer vervolgens overhoop en namen hierna de benen.’ Toen Sitlakoemarie dit opmerkte, schreeuwde zij om hulp. De rovers zijn met SRD 425 (AOV-geld) van de heer des huizes en SRD 600 van Sitlakoemarie Badai ervandoor gegaan.
Dochter Ashna vertelt dat zij uit angst in haar kamer bleef en van daaruit met haar mobiele telefoon de politie opbelde. Toen de politie na bijkans een kwartier tot 20 minuten ter plekke verscheen, waren de rovers reeds weg.
‘Elke beroving en elke moord is vreselijk. En als het niet kenbaar wordt gemaakt door de politie is het nog erger. Ik denk dat vanaf de collega’s Misikaba en Panka hadden doorgegeven dat de berichtgeving te negatief was over de criminaliteit, we plotseling elke dag verrast werden met hele mooie berichtgevingen van de politie over bijvoorbeeld aanhoudingen van halskettingdieven’, zegt parlementariër Sheilindra Girjasing. Hem bekruipt het gevoel dat er genoeg roofovervallen in het land plaatsvinden, maar dat men bewust geen ruchtbaarheid wil geven aan deze zaken. Girjasing zegt dat deze regering na een jaar niet in staat is geweest om de criminaliteit te beperken. ‘Er is juist een verruwing waar te nemen.’
De volksvertegenwoordiger haalt aan de recente roofovervallen van de bedrijven B. Malhoe en Subisco. ‘Het veiligheidsgevoel is nul komma nul in het land. Een ieder is bang om ’s avonds te slapen. De regering praat over een veiligheidsplan maar mijn inziens is dit veiligheidsplan alleen van toepassing op de regering zelf en de zijnen, maar niet op het volk. Het volk blijft in angst leven. We kunnen dit niet pikken. We moeten weigeren dat wij een land als Guyana worden, we moeten weigeren dat wij een land als Trinidad worden. Landen waar criminaliteit een normaal cultuurverschijnsel is.’ Girjasing doet ook een beroep op de politie om alles aan te geven en geen zaken bewust of onbewust te verdoezelen. ‘Als de Juspol-minister niet in staat is om de criminaliteit terug te dringen, moet hij maar opstappen. ‘
Widjai Ganesh
Plaats uw reactie